piękne. Dopiero później dowiedziała się, że stary książę,

166
doprowadzaniem jej do furii. Dziś dawał jej rady dotyczące wyglądu i
własnej komórki. Słyszała sygnał w słuchawce, ale komórka milczała
pensja żony. Susanna zakładała, że jej standard by się nie zmienił.

powiedzenia o True Gallagherze, opuścił pistolet, którym szachował
zgnoi przy tej okazji. Taki człowiek musiał zajść daleko.
sobie, jak poprzedniego dnia myślała o tym, by wbiec do oceanu.
Selma uśmiechnęła się szeroko, ukazując lekko nieprawidłowy zgryz. - Nie, jeżeli dzięki temu gazeta sprzedawałaby się lepiej. Mrugnęła i usiadła za biurkiem. Cassidy przyglądała się bałaganowi na swoim biurku. Nie było jej tylko kilka dni, a miała wrażenie, że cały świat stanął na głowie. Przejrzała pocztę i wiadomości, dokończyła artykuł o nowej grupie teatralnej, który zaczęła pisać kilka dni temu, a potem zadzwoniła do szpitala, żeby dowiedzieć się, jak się czuje Chase. Dała sobie spokój z następnym zleceniem, które miała dopiero na następny tydzień. Przejrzała wszystkie artykuły prasowe o pożarze i kopię raportu policji, który komuś udało się zdobyć z Biura Departamentu Szeryfa. Godzinę później przy jej biurku stanął Mike Gillespie. Spojrzał na kopię raportu. - Współczuję ci z powodu Chase’a. - Jego oczy przesłonięte okularami wyglądały na zmartwione. Postawny mężczyzna, któremu zaczynał robić się brzuszek, pachniał dymem cygara i kawą. - Wszystko będzie dobrze. Potrzeba tylko trochę czasu. - Swoją drogą, niezła historia. Mike nigdy wcześniej nie działał jej na nerwy, bo do tej pory grali w jednej drużynie. Tym razem, z powodu pożaru, znaleźli się po przeciwnych stronach, a przynajmniej na to wyglądało. - Jeżeli chcesz jeszcze kilka dni wolnego... - Przerwał, pozwalając jej odpowiedzieć, zanim skończy myśl. - Chciałabym pracować więcej w domu, kiedy Chase’a wypuszczą ze szpitala. Będę przesyłała artykuły faksem. Podwinął sobie rękawy koszuli. - Daj mi tylko znać. Znajdą się ludzie, którzy cię zastąpią. - Doceniam to. - Ściskało ją w żołądku. Coś nie dawało jej spokoju. Instynkt ostrzegał ją: Uważaj, nie pozwól się ogłupić.
- Muszę skontaktować się z kolegą w szpitalu - powiedział. -
być lekarz.
- Mam dobre i złe wieści. Dobre to takie, że udało mi się zebrać
Pięciolatek mógłby dać sobie radę. Enrique też pił, ale z umiarem - i
deprymujące, chociaż pewnie mogłaby minąć go na ulicy w ogóle nie
kiedy zimna zośka